Cuenca

Cuenca, zondag 29 mei 2016

Gisteren een mooie reisdag. We begonnen op zeeniveau in Guayaquil met 30 graden Celsius.
Om 9:00 ontbeten in het hotel en met Grace en Bob besproken wat we gaan doen.
Maarten heeft op het vliegveld een auto besteld en we nemen om 11 uur een taxi daar naar toe. Duurt wel even voordat we dan het vliegveld weer verlaten. De dame achter de balie spreekt Spaans en Grace neemt de honneurs waar. Maarten en ik verstaan het wel maar hebben moeite met antwoorden verzinnen. Erg leuk om te zien hoe Grace en Bob zich prima redden in hun nieuw geleerde Spaans.
We rijden op de bonnefooi de stad uit richting het binnenland. We hebben een vrij nieuwe SUV met automaat en Maarten stuurt het bakbeest behendig tussen het chaotische verkeer door. Het is frappant te zien dat als een driebaans weg in het drukke verkeer teruggaat naar twee banen er hier geen file ontstaat, het verkeer stokt niet eens! Iedereen schikt in en als je ertussen wil is dat prima en als er teveel auto's overblijven dan rijd je toch gewoon met drie auto's naast elkaar op twee banen, begrijp niet waar wij in Nederland zo moeilijk over doen. Hier vloeit het verkeer als water, net als we in Thailand en Maleisië hebben ervaren.

We lunchen om 14:00 in een Poi Poi, kippen restaurantje langs de kant van de weg. Hier zetten we dus voor het eerst de auto stil. Prima tot Maarten hem weer opent om te gaan rijden.......oorverdovend lawaai van het alarm. Grace en ik staan verschrikt met onze vingers in de oren te kijken. Er zit een apart alarm op de koets en de "code" staat op de zonneklep van de bestuurder. Gelukkig krijgt Maarten het geheel na 2 vruchteloze pogingen toch stil. Gelukkig zijn er hier legio alarmen die constant afgaan dus we vallen niet echt op.

Daarna gaat het gestaag omhoog terwijl de temperatuur de omgekeerde beweging maakt en de mist steeds dikker wordt. Af en toe zo dik dat we alleen de gele middenstreep nog kunnen zien om te volgen. Bob heeft gezien dat we bij "Tres Cruzes" (drie kruizen) op het hoogste punt zijn, op 4000 meter. We stappen even uit en kijken op het uitzichtpunt tussen de mistvlagen door naar een prachtig landschap met vele meertjes tussen de bergen. Het is hier nogal koud in onze korte broeken, nog maar 6 graden dus lang maken we het niet. Het schijnt gebruik te zijn om van lager gelegen grond een steentje mee te nemen en die aan de voet van de drie kruisjes te leggen die hier staan en om een veilige tocht te bidden.

Grace is in full alert want er moeten hier Lama's zijn, die leven op hoogte en inderdaad, in no time heeft ze er een gevonden. Foto maken en weer door. Het is een gebied van buitenaardse schoonheid, dit gebied is het Nationale park Cajas en doet nog het meest denken aan de natuur in "Lord of the Rings". Echt genieten.
De wegen zijn goed maar af en toe zit er een groot gat in de weg. Op de bergwegen zijn er af en toe landslides geweest en soms is de hele weg een stuk 5 cm bergafwaarts geschoven, grote richels die niet aangegeven worden, de 1e keer zaten Grace en ik bijna tegen het plafond!

We zijn op tijd in Cuenca maar door wegomleggingen duurt het even voor we in de historische stad zijn.en dan duurt het nog heel erg zoeken en rondjes rijden in de stad. Uiteindelijk staan we voor een poort naar een groot park. Park is dicht met een groot hek en bewaker, Grace en Bob vragen de weg. En dat lukt, het blijkt dat we een onmogelijk klein zijweggetje, zonder straatnaam in moeten, het is super steil én loopt dood maar het klopt, ons hotel gevonden. Maarten draait de auto en probeert tussen twee auto's te parkeren maar de weg is superglad met kleine steentjes en ook nog nat van alle regen. Ja echt regen! En dus glijdt hij wat weg. Ik vraag hem te wachten want misschien moeten we wel dat grote hek door. En ja hoor, dat moet, maar er is nog een steiler stukje en dat kan niet achteruit, dus kleine weggetje weer af en omdraaien. Nu lukt het we staan binnen de poort.

We hebben een schattig boetiekhotel Pumapungo, vanochtend geboekt via booking.com. Ze hebben hier een prachtig kamerslot systeem, zoiets hebben wij nog nooit gezien. Het is een samsung slot met een display. Je haalt je hand er van boven naar beneden overheen en dan verschijnen twee cijfers, die tik je aan en dan verdwijnen ze weer en kun je je eigen code invoeren met een sterretje, zo gaat de deur open. Ingenieus, ze hadden het alleen voor alle westerlingen iets hoger kunnen hangen ;))

We trekken allemaal iets warmers aan en lopen de stad in. We moeten aardig wat omhoog en dan merk je duidelijk dat we op hoogte zitten (nu rond de 2 km). Je hijgt meteen als een molenpaard!

Het is een ontzettend gezellig stadje met een heus centrum. We komen in een mensenmassa terecht met allemaal stalletjes met uitsluitend zoetigheden. We slenteren iets rond en komen op een binnenplaats terecht met allemaal streekgerechten en producten. We proeven er de chocolademelk van pure chocolade. Heerlijk, minder romig dan in Nederland maar erg smakelijk. Helaas voegen ze hier kilo's suiker aan alles toe.
Het blijkt Corpus Christi te zijn en wij vallen met onze neus in de boter. We eten bij een door alle gidsen aangeprezen familierestaurantje. Erg lekker, ik had bv een locale aardappelsoep met avocado en kaas. Erg lekker. Wat ook heerlijk is, is de Aji die ze hier overal bij serveren. Het is een pittige saus met chili en elke keer naar eigen recept.

Na het eten de menigte weer in en wat zoetigheden gekocht maar die vonden we toch niet zo lekker. Erg veel suiker en weinig smaak, de kokosballen in chocolade hebben gewonnen, die zijn het lekkerst. Bij dit kraampje ook gevraagd wat er nu aan de hand was, het blijkt dat iedereen staat te wachten op het vuurwerk. Ok dus wij nadenken waar dat dan zou zijn. We kwamen overeen dat het waarschijnlijk van een van de daken om het plein zou worden afgestoken.
We kijken nog even in de grootste kerk en die zit tsjokvol mensen. Wat later komt de gemeente naar buiten voor een rondje om het plein met onder een baldakijn de monstrans en ervoor twee jonge meisjes met het wijwater en de wierook. Al zingend rond het plein en we zien ze allemaal de kerk weer inkomen.

We staan wat rond en zien dat er bamboe constructies opgesteld worden met wat wij denken lampjes, zouden ze daar dan nog eens mee rond het plein lopen. Niets blijkt minder waar, de legerband zet een opzwepend nummer in (keihard) en dan gaat -midden in de menigte- de lont aan van de eerste bamboe constructie. Dat blijkt het vuurwerk, het zit vol met allerlei vuurwerk en wij vinden het levensgevaarlijk. Af en toe springt er een stuk het publiek in dat veel te dichtbij staat. We kijken onze ogen uit. Later zijn er ook nog twee mannen met elk een "vaca loco" gekke koe op hun schouders. Ook daar komt allerlei vuurwerk uit en af, onvoorstelbaar!

Na het spektakel een tijdje te hebben bekeken, vertrekken we naar ons hotel. Bekaf. En ik met hoofdpijn van de hoogte. Gelukkig gaat dat na verloop van tijd over en slaap ik daarna heerlijk.