Alausi - Riobamba
Blijf op de hoogte en volg familie
31 Mei 2016 | Ecuador, Riobamba
Het was weer een goed gevulde dag.
Om 6:20 stond ik met alle paspoorten bij het stationnetje om kaartjes te kopen voor de spectaculaire treinrit van Alausi naar Sibambe. Helaas ging de kaartverkoop pas om 7 uur van start en moesten we allemaal present zijn, dus weer terug naar het hotel. Alle koffers in de auto geprutst, bij de bakker iets te eten gehaald en met ons allen naar de kaartverkoop.
Dat was nog een hele ceremonie want we kregen een stoel aangewezen in de wachtruimte en vervolgens kregen we een nummertje in de hand gedrukt met de mededeling dat we na die ene andere klant aan de beurt waren. Toen naar een ander kamertje waar een mevrouw achter de balie al onze paspoorten wilde hebben en vervolgens alles in de computer ging zetten. Er moest zelfs een e-mail adres bij!
We kregen een hele bladzijde met tickets waar ze er meteen eenderde van afscheurde. De rest moesten we meenemen met de mededeling dat we precies om 07:50 weer bij de trein moesten staan. Bob en Grace haalden geld en Maarten en ik koffie en koeken. Nog een souvenir gekocht en naar een straathond gekeken.
Om 8 uur vertrok de trein en wij zitten in de eerste wagon. Het is prachtig en het gaat gestaag bergafwaarts. Onze gids Merienne vertelde van alles over de trein en de omgeving. In het Spaans maar ook in het Engels, maar als je haar een vraag stelt kan ze die eigenlijk niet in het Engels beantwoorden. De trein maakt 3 x een zigzag beweging om het steilste stuk te overbruggen. Dat gaat als volgt, de trein rijdt nog een extra stuk rechtdoor en stopt, de wissel achter de trein wordt omgezet en de trein rijdt nu achteruit het volgende stuk naar beneden. Nu rijdt hij weer een extra stuk door en stopt. De wissel wordt weer omgezet en de trein kan weer vooruit met het laatste stuk naar beneden beginnen. Op het traject van Alausi naar Sibambe overbrug je een hoogte verschil van 500 meter en de trein doet er 45 minuten over. Het is maar een klein stuk maar het heeft 2.500 mensen het leven gekost tussen 1900 en 1902 om dit stukje te maken. Het was onderdeel van het spoor tussen Quito en Guayaquil.
In Sibambe worden we verwelkomd door een locale dansgroep in klederdracht. Maar we stoppen nog niet, we rijden eerst een stukje door zodat we allemaal de berg kunnen fotograferen die Nariz del Diablo wordt genoemd, omdat de berg de vorm van een neus heeft en de duivel omdat het stuk zoveel levens heeft geëist.
Nu naar Sibambe wat eigenlijk alleen een stationnetje is met een cafetaria erin. Ook een dansvloer met wat stalletjes eromheen. Je kunt ook nog naar boven klimmen (trap) om het gratis museum te bekijken of daar een kop koffie te drinken. Wij drinken twee verse sapjes en lopen wat door het museum dat een kamer beslaat. Dan weer naar het station waar de volksdans groep een aantal dansen laat zien. We haken af op het moment dat we mee moeten doen, teveel gehops en ook veel te harde muziek op de vroege morgen!
Op de terugweg is er een andere locomotief voor gekomen en nu is onze wagon opeens de laatste. Ook leuk want er zitten grote ramen in de achterkant. We genieten volop van het prachtige uitzicht. De trein gaat tegenwoordig niet meer naar Guayaquil verder. Sibambe is het eindstation tot aan Quito is nog wel in gebruik. En ja Pap, smalspoor!
Om 10:30 zijn we weer in Alausi, auto bij hotel Europe opgehaald en op weg naar Riobamba. We zijn er rond 12 uur en checken in bij ons nieuwe onderkomen, Hotel Shalom. Om 13:00 de stad in lunchen en naar de fietstour winkel. We besluiten eerst naar de fietstour te gaan. Om een lang verhaal kort te maken, de lunch is niet meer gelukt, we kwamen pas om 16:45 uit de winkel. De man heeft ons werkelijk alles uitgelegd en foto's van elk stukje traject laten zien. We hebben helmen gepast en handschoenen. We gingen op het dakterras fietsen uitzoeken en rondjes rijden.
Het wordt morgen een enerverende dag; we gaan afdalen van de Chimbaroza, dat betekent met de tourjeep naar boven en daar op de fietsen stappen om vervolgens kilometers lang af te dalen.
Toen door de regen terug naar het hotel, warmere kleding aan en naar de supermarkt om spullen voor morgen te kopen. Daarna naar een restaurant om te eten. Erg lekker maar toen ik klaar was had ik nog een heel groot stuk vlees op mijn bord! Te veel dus.
Nu in het hotel, blog tikken en kleding klaarleggen. Op 5 km hoogte is het morgen berekoud!
Om 6:20 stond ik met alle paspoorten bij het stationnetje om kaartjes te kopen voor de spectaculaire treinrit van Alausi naar Sibambe. Helaas ging de kaartverkoop pas om 7 uur van start en moesten we allemaal present zijn, dus weer terug naar het hotel. Alle koffers in de auto geprutst, bij de bakker iets te eten gehaald en met ons allen naar de kaartverkoop.
Dat was nog een hele ceremonie want we kregen een stoel aangewezen in de wachtruimte en vervolgens kregen we een nummertje in de hand gedrukt met de mededeling dat we na die ene andere klant aan de beurt waren. Toen naar een ander kamertje waar een mevrouw achter de balie al onze paspoorten wilde hebben en vervolgens alles in de computer ging zetten. Er moest zelfs een e-mail adres bij!
We kregen een hele bladzijde met tickets waar ze er meteen eenderde van afscheurde. De rest moesten we meenemen met de mededeling dat we precies om 07:50 weer bij de trein moesten staan. Bob en Grace haalden geld en Maarten en ik koffie en koeken. Nog een souvenir gekocht en naar een straathond gekeken.
Om 8 uur vertrok de trein en wij zitten in de eerste wagon. Het is prachtig en het gaat gestaag bergafwaarts. Onze gids Merienne vertelde van alles over de trein en de omgeving. In het Spaans maar ook in het Engels, maar als je haar een vraag stelt kan ze die eigenlijk niet in het Engels beantwoorden. De trein maakt 3 x een zigzag beweging om het steilste stuk te overbruggen. Dat gaat als volgt, de trein rijdt nog een extra stuk rechtdoor en stopt, de wissel achter de trein wordt omgezet en de trein rijdt nu achteruit het volgende stuk naar beneden. Nu rijdt hij weer een extra stuk door en stopt. De wissel wordt weer omgezet en de trein kan weer vooruit met het laatste stuk naar beneden beginnen. Op het traject van Alausi naar Sibambe overbrug je een hoogte verschil van 500 meter en de trein doet er 45 minuten over. Het is maar een klein stuk maar het heeft 2.500 mensen het leven gekost tussen 1900 en 1902 om dit stukje te maken. Het was onderdeel van het spoor tussen Quito en Guayaquil.
In Sibambe worden we verwelkomd door een locale dansgroep in klederdracht. Maar we stoppen nog niet, we rijden eerst een stukje door zodat we allemaal de berg kunnen fotograferen die Nariz del Diablo wordt genoemd, omdat de berg de vorm van een neus heeft en de duivel omdat het stuk zoveel levens heeft geëist.
Nu naar Sibambe wat eigenlijk alleen een stationnetje is met een cafetaria erin. Ook een dansvloer met wat stalletjes eromheen. Je kunt ook nog naar boven klimmen (trap) om het gratis museum te bekijken of daar een kop koffie te drinken. Wij drinken twee verse sapjes en lopen wat door het museum dat een kamer beslaat. Dan weer naar het station waar de volksdans groep een aantal dansen laat zien. We haken af op het moment dat we mee moeten doen, teveel gehops en ook veel te harde muziek op de vroege morgen!
Op de terugweg is er een andere locomotief voor gekomen en nu is onze wagon opeens de laatste. Ook leuk want er zitten grote ramen in de achterkant. We genieten volop van het prachtige uitzicht. De trein gaat tegenwoordig niet meer naar Guayaquil verder. Sibambe is het eindstation tot aan Quito is nog wel in gebruik. En ja Pap, smalspoor!
Om 10:30 zijn we weer in Alausi, auto bij hotel Europe opgehaald en op weg naar Riobamba. We zijn er rond 12 uur en checken in bij ons nieuwe onderkomen, Hotel Shalom. Om 13:00 de stad in lunchen en naar de fietstour winkel. We besluiten eerst naar de fietstour te gaan. Om een lang verhaal kort te maken, de lunch is niet meer gelukt, we kwamen pas om 16:45 uit de winkel. De man heeft ons werkelijk alles uitgelegd en foto's van elk stukje traject laten zien. We hebben helmen gepast en handschoenen. We gingen op het dakterras fietsen uitzoeken en rondjes rijden.
Het wordt morgen een enerverende dag; we gaan afdalen van de Chimbaroza, dat betekent met de tourjeep naar boven en daar op de fietsen stappen om vervolgens kilometers lang af te dalen.
Toen door de regen terug naar het hotel, warmere kleding aan en naar de supermarkt om spullen voor morgen te kopen. Daarna naar een restaurant om te eten. Erg lekker maar toen ik klaar was had ik nog een heel groot stuk vlees op mijn bord! Te veel dus.
Nu in het hotel, blog tikken en kleding klaarleggen. Op 5 km hoogte is het morgen berekoud!
-
01 Juni 2016 - 05:49
Marice :
Hoi Arlet,
Wat schrijf je leuke verhalen en wat maken jullie veel mee!
Doen jullie wel voorzichtig met het fietsen? Hier alles prima!
Thomas en ik hebben het erg fijn! Tot snel weer! -
01 Juni 2016 - 06:32
Pap:
Wat een ervaringen weer. Waren er maar zo weing passagiers voor de trein, jullien en nog iemand of kees ik dat verkeerd, als ik narcde fito's op internet kijk zie ik dat de trein zo vol is dat er hordes passagiers op et dak meerijden. Dat is er dan wel speciaal voot ingericht dus niks klandestien zoals in India. Als ik dat zo lees zou je denkn dat ze wel een tandradbaan gemaakt zouden hebben. Er gaat zeker maar een of hooguit twee treinen per dag.
Dat fuetsen wirdt me wat. Wees blij dat je niet omhoog hoeft te trappen :). -
01 Juni 2016 - 07:18
Pap:
O,o! Dat was me even een stuk knoeiwerk! Te snel op de 'send'-knop gedrukt. En dat terwijl er helemaal geen haast geboden was. Jullie liggen immers 8 uur bij ons achter. Slaap nog maar even lekker door! -
01 Juni 2016 - 09:48
Oma:
Ben benieuwd naar het fietsen vanaf de Chiabara.Heb er het nodige over gelezen,maar dat ging alleen over klimmen en niet over fietsen.Lijkt me heel eng,maar wel stoer! Voorzichtig,Arlette!Was er ijs boven op de vulkaan? Ik kijk uit naar het verslag.Liefs,Mam. -
01 Juni 2016 - 15:16
Ans:
Lekker veel actie zeg. leuk hoor.
Groetjes -
02 Juni 2016 - 15:48
Arlette:
Oh ja, Pap,
De trein was ongeveer halfvol zodat we makkelijk aan beide kanten de mooie uitzichten konden bewonderen. Sind een aantal jaren (na een ongeluk) mag er niet meer bovenop de trein worden gereden, alleen in de voertuigen. Het is nu geen stoomtrien meer maar een diesel en het is idd smalspoor. Sibambe wat vroeger een bruisend stadje was is nu niks meer alleen het stationnetje met een paar huisjes. Er gaat geen trein meer verder en er loopt geen weg.
Ik denk dat het geen tandrad baan is geworden omdat je behalve hoogte ook een geoot aantal km moet overbruggen. Maar daar weet ik het fijne niet van.
En inderdaad waren we reuze blij dat we niet omhoog gingen fietsen, ik vermoed zomaar dat ik er dan helemaal niet aan was begonnen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
