Mindo

Woensdag 8 juni 2016

We hebben ook op onze badkamer een schitterend uitzicht op het groen van het nevelwoud. De berg loopt hier steil af en onder ons is de slaapkamer van Grace en Bob. Maarten staat in de badkamer en roept me zachtjes (niks is hier geïsoleerd en hij wil het niet afschrikken). Op nog geen halve meter van ons raam zit op ooghoogte een eekhoorn naar ons te kijken! Prachtig beestje, net iets groter dan de onze in Nederland en minder rood met een geliger buikje. Als we steeds even kijken blijkt dat het een nestje in de boom aan het maken is. Het sleept met blaadjes en takjes naar het nestje dat in de oksel van twee takken zit. Later op de ochtend is de eekhoorn nergens meer te zien.

Maarten en Bob gaan voor het ontbijt (hier pas om 8:30!!) lekker zwemmen. Het bad is warm, wordt verwarmd door zonnepanelen.
Dan ontbijten, we krijgen eerst een bak vers fruit, dan verse broodjes met roerei. Verder nog een smoothie van tamarinde maar daar zit weer een berg suiker in. Ik zit dan eigenlijk al vol als de keukenprinses met nog een bordje aankomt. Hier ligt een gebakken mengsel van aardappel, banaan, rijst en kaas op. Het is lekker vooral met wat pittige aji maar voor mij gewoon teveel.

We zijn net klaar met eten als er een kleine grijzige vogel (maatje mus) binnen tegen de pui vliegt en blijft zitten. We wachten het even af maar het blijft verdwaasd zitten en Bob pakt het met zijn vest voorzichtig op. En zet het op de balustrade. Het lijkt wel of het rechter pootje gebroken is. Ik pak het kleine vogeltje voorzichtig vast en til het even op en het beweegt het pootje wel. Dus ik denk dat het goed gaat komen. Zet het voorzichtig op beide pootjes en aai het zachtjes over zijn ruggetje. Dan wachten we rustig af en Grace probeert nog wat voer. Dat wil het niet maar langzaam begint het vogeltje weer een beetje bij te komen en 5 minuten later vliegt het gelukkig weg.

Wij gaan onderweg naar de watervallen, weer een aantal kilometers verder het nevelwoud in. We komen terecht bij een kabelbaantje want voor de watervallen moet je aan de andere kant van de rivier zijn. Er hangt een open bakje aan waar twee kleine bankjes in zitten. De man zelf gaat ook mee en de hond! Het gaat dwars over een gigantische kloof boven het nevelwoud, ik denk wel 50 meter hoog! Eenmaal aan de overkant legt hij uit dat de grote waterval naar rechts is en ongeveer een uur lopen (heen!). Linksaf is er al op een kwartier lopen een kleinere waterval. Daarna kun je nog een pad volgen met een aantal watervallen elk op een 1/2 uur afstand. Het is weer behoorlijk naar beneden en wij doen er 20 minuten over om bij de eerste waterval links te komen. Foto's maken, bloemen kijken en het is een moeilijk pad. Beneden valt de waterval een beetje tegen maar dat is wel logisch na het geweld van de Pailon del Diablo van een aantal dagen terug.

Grace en Bob lopen nog een stuk verder maar Maarten en ik lopen terug naar het kabelbakje en wachten daar tot de kinderen er weer waren. Toen mocht Bob mat een van de stokken die er stond op de kabels van de kabelbaan slaan. Dat horen en zien ze dan aan de andere kant en komt hij je weer halen. We waren doorweekt van het klimmen en klauteren en zijn lekker eerst teruggereden naar ons huisje. Daar ving Bob een door Grace gespotte hagedis met lang lijf en staart. Hij bleef heel rustig op Bob's arm zitten en Maarten kon hem mooi op de foto zetten.
Heerlijk in het zwembad gehangen en daarna naar het dorp gereden met de go-pro op de motorkap. Kan iedereen het enge bruggetje zien.

In het dorpje (3 straten breed en 3 straten lang) even gevraagd naar het hostel waar de kolibrie tuin bij is. Het heet El Descanso en bestaat voornamelijk uit een grote veranda vanwaar je gigantisch veel vogels kunt bekijken. Ze zitten niet gevangen en vliegen af en aan. De beheerder heeft de tuin zelf aangelegd en voedt de kolibries met suikerwater, de toekans met bananen hoog in de bomen en allerlei andere vogels met gepelde bananen op lager gelegen dwarse stammen. Het was echt prachtig, zo veel vogels! We hebben 3 verschillende toekans gezien een prachtige gekuifde specht en heel veel verschillende kolibries. We hebben er uren zitten kijken, we konden er geen genoeg van krijgen.

Toen het dorp in en bij de Beehive een late lunch genoten, nachos en een bord garnalen en inktvis gedeeld. Als toetje wilde Grace graag de zelfgebakken worteltjestaart en de brownie, ook gedeeld en erg lekker.
Terug in ons hotel lekker zitten internetten, hoewel alles reuze traag was, met een eigen flesje rode wijn. Maartens boek is uit en nu gaan we zo eten in het dorp. Een van de pizzarestaurants schijnt geweldig te zijn. Het trekt hier in de middag helemaal dicht met mist, het doet dan de naam nevelwoud alle eer aan. Je ziet geen hand voor ogen meer en de luchtvochtigheid is bijna 100%!!

Oh ja, was nog vergeten te melden maar ik heb een sticker van Ecuador gekocht en die bij het handvat op mijn koffer geplakt! Zo zal niemand MIJN koffer meer meenemen, hoop ik.