Baños 1 en 2

Baños, 2 juni 2016

Gister ochtend relaxed opstaan en pas om 09:00 ontbeten. We kunnen pas om 12:00 de was ophalen en tot die tijd doen we het rustig aan. Wat mailen, schrijven, whatsappen met Lynn en Faye en lezen. Maarten en de kinderen zoeken weer een plek om te logeren uit en boeken die via internet. Ze zijn ook druk bezig om van al hun duizenden (!!) foto's de mooiste uit te zoeken voor hun blog. Dan heb ik het maar makkelijk met wat tikwerk ben ik weer klaar. Gelukkig is er hier in Ecuador goed internet in de hotels tot nu toe. grace en Bob hebben er af en toe weken tussen zitten dat je geen foto kunt uploaden!!

Om 12:00 uur de koffers in de auto en ik bij de wasserette om de kleding op te halen. Dezelfde lieve dame zit er weer en ze doet erg haar best om langzaam en duidelijk te spreken voor mij. Ik kan haar een stuk beter volgen. Ze weegt onze kleding en we komen op 9 kilo uit, dat is gelukkig heel wat minder dan 18,5 van gisteren. Ze berekent het opnieuw en ik moet wel $6,75 betalen, een schijntje. We zeggen elkaar allerhartelijkst gedag en ze roept me nog een zegening voor onze reis na. Maarten is al met de auto richting de wasserette gereden en Bob checkt even of we alle kledingstukken terug hebben. Ook dat klopt! Nu onderweg naar Baños. Maarten heeft een prachtige route uitgestippeld en op de Ipad gezet, Grace zit voorin en leidt hem links en rechts langs subwegen. De grote weg is om en vooral erg ongemakkelijk met heel veel stinkende bussen die je steeds moet inhalen. Het is ook wel weer bochtjes draaien en door de bergen maar deze keer zakken we vooral het laatste stuk de vallei van Baños in is prachtig. We kwamen uit Riobamba op 2735 meter en zijn nu in Baños op maar 1820 meter hoogte. Dat merk je meteen!

We hebben een leuk hotel "Isla de Baños" met leuke lichte kamers met balkon. Een weelderige tuin eromheen en een parkeerplek voor onze auto binnen het hek! En er zitten Kolibri's in de tuin! Maarten spot ze en zet een stoel voor me op het balkon. Ik zit er een hele tijd naar te kijken, zulke prachtige vogeltjes en ze maken het geluid van een grote bromvlieg met hun vleugeltjes, deze hebben een prachtige groenmetalic glans. We besluiten meteen het plaatsje in te lopen en de sfeer is hier zó anders dan in Riobamba! Echt heel laid back, een beetje hippie-achtig. Er zijn allemaal stalletjes met schattige souvenirs en met Melcocha een soort toffe gemaakt van rietsuiker waar ze een smaakje aan toevoegen. Bij al deze zoetigheid-winkeltjes zie je het proces. Er staat 1 man in de deuropening grote slierten van dit stugge spul over een haak te gooien om er dan weer behoorlijk aan te trekken en draaien. Het onderste smal geworden stuk wordt afgescheurd en aan de volgende gegeven, dir rolt het in de gewenste staafvorm en de derde pakt de kleverige harde substantie in plastic.

Stalletjes hier zijn wel grappig in heel Zuid-Amerika (hoor ik van Grace) zijn de stalletjes per waar gesorteerd. Dus alle snoepwinkeltjes bij elkaar, alle souvenir winkeltjes bij elkaar, alle garages bij elkaar en alle suikerriet stalletjes bij elkaar. Je begrijpt niet hoe er dan een hele straat van 1 dezelfde soort winkeltjes kan overleven. En je loopt je dus het ongans om je spullen te verzamelen!

We bekijken de basiliek waar het beeld van Nuestra Señora del Agua Santa huist. Hier hangen in de kerk gigantische schilderijen met voorstellingen en beschrijvingen van alle wonderen die deze heilige al heeft verricht. Baños ligt nl in de gevarenzone van de actieve vulkaan de Tungurahua (5023 meter hoog) en is al meerdere keren ontruimd vanwege uitbarstingen, de laatste zo recent als 2010, 2011 en 2014! Geologen houden de top nauwlettend in de gaten en bij toegenomen activiteit gaan ze weer evacueren. Er zijn ook in alle hotels vluchtplannen en gele strepen en pijlen op straat om zo snel mogelijk op een veilige plaats te komen.
Baños staat ook bekend om zijn warme thermaal baden, dat is dan weer een van de voordelen van een actieve vulkaan.

We slenteren door de stad en belanden op een klein terrasje op de 1e verdieping van een hostel voor een late lunch. Heerlijk in het zonnetje met goede koffie! Want ze verbouwen hier wel koffie maar die is voor de export!
Terug in ons hotel even zelf-tijd. Grace en ik zitten in de lobby en ik krijg alle foto's en filmpjes van de Galapagos te zien, super! We skypen ook nog met Faye, hoewel het in Nederland al tegen 01:00 uur loopt, ze was nog wakker en zat met Willemijn een film te kijken. Alles gaat goed maar het is fijn om elkaar ook even te zien en te horen. Dan trekken we onze badkleding aan en gaan naar de thermaal baden met de avond openstelling vlak onder de grote waterval. Tussen 16:00 en 18:00 wordt op dit complex alle baden geleegd en de kleinere kunnen om 18:00 alweer vol warm, troebel water zitten. Het grote bad kun je niet is, dat duurt veel langer om te vullen en die is morgenochtend om 05:00 uur weer open. We moeten ook een badmuts op, tenzij je een kaal hoofd hebt. Dus vier blauwe badmutsjes gekocht. Eerst douchen en dan in het -naar ons idee - al volle bad. Het is heerlijk warm en ruikt naar ijzer en is niet diep ongeveer 1 meter. We veroveren op een gegeven moment een plekje aan de rand waar je op een richel kunt zitten. Het blijkt dat het bad nog veeeeeel voller kan, er wordt ook niet gezwommen, je hangt er maar een beetje in. Bob en grace gaan nog naar de kleine badjes bij de ingang maar daar wordt je bijna gekookt. Het is ook echt voor de bevolking hier, er zitten maar heel weinig buitenlanders in. Na een uurtje gaan we warm en voldaan richting restaurant. Ze hebben ook een ingenieus systeem voor kleding en spullen. Je loopt naar een kleedhokje en pakt een plastic krat, daar stop je al je spullen in en brengt het krat naar een afgesloten balie, de dame achter deze balie zet je krat in een hok en je krijgt een elastiek met een nummermuntje eraan. Als je dat weer inlevert krijg je je krat weer terug. Er zijn kleine kratten en grote kratten voor meerdere personen.

Maarten heeft uit alle leuke en lekkere restaurantjes er eentje uitgekozen en die zoeken we op. Café Restaurant Casa Hood, heerlijk gegeten en voor het eerst wat normalere porties qua grootte. We zitten er pas om 20:00 uur en zijn dus pas laat terug in ons hotel. Ik heb een zin meer in het schrijven van een blog en ga nog even lezen maar mijn ogen vallen dicht, ik ben helemaal rozig van het badderen.


Baños, 3 juni 2016

Helaas, we worden wakker met een deken van wolken en regen, je kunt niet eens zien dat je in de bergen zit! Baños ligt al vlak bij het Amazone gebied, vandaar het verbouwen van rietsuiker en allerlei andere (tropische) vruchten en groentes. Maar ook muggen en ander ongedierte dat je op hoger gelegen gebieden niet hebt. Het is raar om in de bergen zo'n begroeiing te zien.
Lekker ontbeten en meteen Grace en Bob hun blog bekeken over de Galapagos, wat gaan wij daar nog mooie dingen zien! Besloten om gebruik te maken van het gratis stoombad. Dat was een leuke ervaring want in tegenstelling tot wat je zou denken nml een grote kamer met stoom is dit echt apart. We douchen eerst warm en dan wordt je in een klein hokje gezet met een hendel om de stoom te reguleren. De dame legt een plank op je hokje en sluit het zo af. Je zit nu alleen met je hoofd buiten en de rest in het hokje met de stoom. Ze plaatst nog fijn een handdoekje rond je nek zodat je daarop rust en de stoom binnen blijft. Na verloop van tijd haalt ze ons twee bij twee even uit de hokjes. Je laat je dan achterover in een bak koud water zakken, brr, daar was ik dus zo weer uit. En dan mag je nog weer in je stoomhokje. Het was heerlijk en ondertussen is het opgehouden met regenen dus gaan we onderweg.

Eerst over de Ruta de las Cascadas (watervallenweg) naar Pailón del Diablo (Duivelsketel) de grootste en meest woeste van de vele watervallen. Je kunt aan twee kanten kijken. We klauteren eerst naar beneden en bekijken de waterval van links. Maarten, Grace en Bob gaan helemaal tot aan de waterval en komen doorweekt terug. Omdat er een stuk is waar je op handen en voeten door moet schuiven, pas ik op de spullen. We drinken koffie op een heerlijk terras met uitzicht op de benedenloop van de waterval. Dan nog even over de hangbrug en van daar kijken. We zien dan dat er aan de andere kant van de waterval ook een hangbrug hangt en vragen aan een mannetje hoe we daar komen. Eerst weer omhoog en dan aan de andere kant weer naar beneden. Dat doen we en dan blijkt dat er tussen de twee kanten hooguit 5 meter zit. Deze is voor mij makkelijker en ik kan ook het donderend geweld van de Duivelsketel van extreem dichtbij meemaken. Het is oorverdovend en erg indrukwekkend.

Dan op naar Casa de Arbol een uitkijkpunt hoog boven op de berg boven Baños waar je bij helder weer de vulkaan kunt zien. Je kunt er ook schommelen boven de afgrond, erg spannend maar we doen het allemaal. Helaas blijft de vulkaan in nevelen gehuld. Het wolkendek trekt af en toe wel open maar niet genoeg. We kunnen wel Baños van boven bewonderen. We eten daar heerlijke empañadas gevuld met kip of kaas. Het is ook een spectaculaire weg omhoog, op een plek is net een groot rotsblok naar beneden gekomen, op de terugweg is die alweer opgeruimd, nam de halve weg in beslag!

We zijn om 17:00 weer in ons hotel en dan gaan Grace, Bob en ik naar een spa hier in het dorp voor een massage. Heerlijk! Nu net weer in ons hotel na een heerlijke avondmaaltijd, we hadden een ander restaurant op het oog maar het zag er niet uit. De tweede keus was leeg, er zat helemaal niemand dus die werd het ook niet. Besloten nog eens bij hetzelfde restaurantje van gisteren te eten, was wederom heerlijk en tot slot hoorden we een groot vuurwerk dat twee straten verderop werd afgestoken.
Morgen weer onderweg richting een volgende vulkaan, maar we reizen hier dan ook over de zogenaamde avenue der vulkanen.