Phone........., Phone, NO PHONE?????
Door: Arlette
Blijf op de hoogte en volg familie
19 Juli 2010 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Zaterdag 17 juli 2010
We doen nog even boodschappen bij de Safeways voordat we de tocht naar Seligman aanvaarden. Nu heb ik gehoord dat het heel handig is als je een klantenkaart neemt, scheelt een hele hoop dollars. Dus, op naar de klantenservice en ja hoor, ik mag me inschrijven. Ik vul zo goed mogelijk het formulier in. Het adres hoeft niet want ik ben geen American Resident. Mooi, dan nu nog een handtekening en klaar is Arlette.
Dat had je gedacht!
“M'am, please fill out your number” zegt de dame achter de balie. “Number?” Mompel ik verbaasd en tuur op het formulier. Een lange neonkleurige nagel tikt op het formulier bij “Phone” en ze zegt nogmaals “Please, M'am, your phonenumber” AH, hier weet ik raad mee. “Sorry, we don't have a phonenumber in the USA.” Ze kijkt me verbijsterd aan. “Then your cell, please” “Sorry, no cell either, our Dutch one doesn't work here” antwoord ik. Haar gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen. “Maybe your husbands?” vraagt ze nu zachtjes. “No, sorry, no phonenumbers at all!”
Over haar gezicht trekken nu achtereenvolgens verbijstering, afschuw en diep medelijden en ze vraagt: “But how do you communicate with everyone, honey?” Ik glimlach haar vriendelijk toe en zeg: “we do everything by e-mail.” Haar tekst is op en ze pakt het formulier terug, zet mij in de computer (zonder telefoonnummer) en geeft mij de klantenkaart. Perst een glimlach op haar gezicht en zegt: “There you are, have a very nice day M'am!”
Ze wacht nog net tot Faye en ik ons hebben omgedraaid, slaat met een klap de kassa dicht en spurt al roepend naar een collega : “Maisie, you just HAVE to hear this, you won't believe it!!!”De rest blijft me bespaard, maar ik weet dat ze nog de hele dag over die idiote Nederlandse heeft verteld, aan alle collega's en familie die het maar horen wilde.
Ik vind het prima en ga glimlachend mijn boodschappen doen, HEERLIJK 5 weken GEEN telefoon!!
We doen nog even boodschappen bij de Safeways voordat we de tocht naar Seligman aanvaarden. Nu heb ik gehoord dat het heel handig is als je een klantenkaart neemt, scheelt een hele hoop dollars. Dus, op naar de klantenservice en ja hoor, ik mag me inschrijven. Ik vul zo goed mogelijk het formulier in. Het adres hoeft niet want ik ben geen American Resident. Mooi, dan nu nog een handtekening en klaar is Arlette.
Dat had je gedacht!
“M'am, please fill out your number” zegt de dame achter de balie. “Number?” Mompel ik verbaasd en tuur op het formulier. Een lange neonkleurige nagel tikt op het formulier bij “Phone” en ze zegt nogmaals “Please, M'am, your phonenumber” AH, hier weet ik raad mee. “Sorry, we don't have a phonenumber in the USA.” Ze kijkt me verbijsterd aan. “Then your cell, please” “Sorry, no cell either, our Dutch one doesn't work here” antwoord ik. Haar gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen. “Maybe your husbands?” vraagt ze nu zachtjes. “No, sorry, no phonenumbers at all!”
Over haar gezicht trekken nu achtereenvolgens verbijstering, afschuw en diep medelijden en ze vraagt: “But how do you communicate with everyone, honey?” Ik glimlach haar vriendelijk toe en zeg: “we do everything by e-mail.” Haar tekst is op en ze pakt het formulier terug, zet mij in de computer (zonder telefoonnummer) en geeft mij de klantenkaart. Perst een glimlach op haar gezicht en zegt: “There you are, have a very nice day M'am!”
Ze wacht nog net tot Faye en ik ons hebben omgedraaid, slaat met een klap de kassa dicht en spurt al roepend naar een collega : “Maisie, you just HAVE to hear this, you won't believe it!!!”De rest blijft me bespaard, maar ik weet dat ze nog de hele dag over die idiote Nederlandse heeft verteld, aan alle collega's en familie die het maar horen wilde.
Ik vind het prima en ga glimlachend mijn boodschappen doen, HEERLIJK 5 weken GEEN telefoon!!
-
20 Juli 2010 - 06:30
Linda:
Geweldig verhaal!
Ja en dan denken wij dat Amerikanen gek zijn?!
Ach...het levert in elk geval leuke vakantieverhalen op. -
20 Juli 2010 - 07:56
P+:
O, wat een mooi verhaal! Voor haar (en hen) ben je een curiositeit, een voorwereldlijk creatuur. Zo ver is het dus al gekomen. En dan te bedenken dat die GSM amper 20 jaar bestaat. -
20 Juli 2010 - 16:58
Leo:
Leuk verhaal Arlette.Moedig voorwaarts zonder tfn. Linker voet, rechter voetetc. Prachtig dat jullie dat allemaal kunt ondernemen. Ik vraag me af of dat mens al eens buiten haar eigen land is geweest.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
